GIORGIO AGAMBEN, ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2003, ISBN:960-518-144-4.

Ενώ η κλασική παράσταση του χρόνου είν’ ένας κύκλος, η εικόνα που καθοδηγεί τη χριστιανική σχηματοποίηση της έννοιας είναι αυτή της ευθείας.(…)

Εξάλλου, αντίθετα με τον χωρίς διεύθυνση χρόνο του κλασικού κόσμου, ο χρόνος τούτος έχει μια διεύθυνση κι ένα νόημα: ξετυλίγεται ανεπιστρεπτί από τη δημιουργία πρός το τέλος και βρίσκει ένα κεντρικό σημείο αναφοράς στην ενσάρκωση του Ιησού Χριστού, η οποία χαρακτηρίζει την ανέλιξη του ωσάν μια πρόοδο από την αρχική πτώση πρός την τελική λύτρωση.(…)

Η ιστορία της ανθρωπότητας εμφανίζεται έτσι σαν μια ιστορία της σωτηρίας,δηλαδή της προοδευτικής επίτευξης της λύτρωσης, που θεμελιώνεται πρωταρχικά στο Θεό. Και, σ’  αυτήν την πορεία εναλλαγών, κάθε συμβάν είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Giorgio Agamben,   Χρόνος και ιστορία, μετάφραση Δ. Αρμάος, εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα 2003, απόσπασμα από τις σελ. 20 και 21.