Νικόλας Σεβαστάκης, Δοκιμές και αναγνώσεις, εκδ. Opportuna, Πάτρα 2011, ISBN: 978-960-99398-8-1.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου  διαβάζουμε:

Το τρίπτυχο λογοτεχνία, φιλοσοφία, πολιτική ορίζει τα ενδιαφέροντα της συγκεκριμένης συλλογής δοκιμίων. Πρόκειται για ασκήσεις ανάγνωσης στο ευρύ πεδίο της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας. Για συναρτήσεις με στιγμές της ιδεολογίας και το βλέμμα του νεωτερικού συγγραφέα. Για ανταποκρίσεις στην εμπειρία της ποίησης και στα πάθη της κριτικής. Στο επίκεντρο του βιβλίου βρίσκεται η δύσκολη και συχνά εχθρική επαφή της πολιτισμικής και της κοινωνικής κριτικής. Σε τι από τα δυο πρέπει να δοθεί προτεραιότητα; Στο ότι ο κόσμος μας είναι, ενδεχομένως, περισσότερο ρηχός ή στο ότι αποδεικνύεται καθημερινά βαθύτατα άδικος και σκληρός; Οι αποκρίσεις στο παραπάνω ερώτημα είναι διαφορετικές και πολύ συχνά αλληλοσυγκρουόμενες.
Το γεγονός είναι ότι από τις απαρχές του δέκατου ένατου αιώνα το αισθητικό πνεύμα του μοντέρνου αμύνεται στις προκλήσεις της απομάγευσης του κόσμου καταφεύγοντας στην περιφρόνηση για τη δημοκρατία και την αξία της ισότητας. Και ο κόσμος της λογοτεχνίας θα προσεταιριστεί την ολιγαρχική ιδέα ακόμα και αν αντιστέκεται στις ολοκληρωτικές τάσεις της ιδεολογίας.

Μικρό απόσπασμα από το δωδέκατο δοκίμιο του βιβλίου «Σημειώσεις για την ποίηση Ι  ή γιατί να αγαπάμε την ποίηση«:

(…) Σε μια εποχή όπου το πάν πρέπει να είναι γοητευτικό και λαμπερό, ένας-δυο στίχοι είναι ίσως η πιο ανυπεράσπιστη λεία για τους οπαδούς της ακαριαίας εντύπωσης.

Θα έπρεπε νομίζω να διαχωρίσουμε την πνευματικότητα που κομίζει η ποίηση από την πλημμυρίδα του βιωματικού και του εσώψυχου, από την ιονισμένη με συγκινήσεις ατμόσφαιρα. Παρά τις περί αντιθέτου εντυπώσεις, η ποίηση, όπως επέμεινε ο Βαλερύ στον καιρό του είναι μια τέχνη της δυσκολίας. Ακόμη και στην απλότητα της, ακόμη κι εκεί όπου δεν είναι τόπος γλωσσικής ευφυΐας αλλά πετρώδης και λιτοδίαιτη, ακόμη κι όταν μιλά για το στρίφωμα του σακακιού και όχι για τις μυστικές δυνάμεις της νύχτας η ποίηση συντάσσεται με τη δυσκολία. Αλλά η δυσκολία της δεν είναι υπόθεση εμπρόθετου ερμητισμού και τανυσμένης διανοητικότητας: δύσκολη είναι η ίδια η σχέση που εγκαινιάζει το ποίημα με τον κόσμο, με τα φαινόμενα, με την τάξη των αισθητών. Μέσα στην ποίηση ξεμαθαίνουμε ό,τι γνωρίζουμε για τη φυσική κατανομή των αντικειμένων στον χώρο και στο χρόνο, για τη διάταξη των προσώπων και των συναισθημάτων στη μνήμη. (…)

Νικόλας Σεβαστάκης, Δοκιμές και αναγνώσεις, εκδ. Opportuna, Πάτρα 2011, σελ. 202. Το  δοκίμιο «Γιατί να αγαπάμε την ποίηση» αρχικά δημοσιεύθηκε στα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής, 30-3-2008.