Ἕνας κόσμος χωρὶς στρατιῶτες ἔρχεται (Πιὲρ Μπεττενκούρ)

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

ΣΩΠΑΙΝΕΙ

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΠΙΑ. Ἔχουν περάσει τόσες μέρες, καὶ σωπαίνει. Ἀποκοιμήθηκε πάλι, ἀφήνοντάς με μόνον, χωρὶς καθοδήγηση, χωρὶς ἐνθάρρυνση. Νὰ τὸν περιμένω, νὰ κάθομαι ἐκεῖ καὶ νὰ τὸν περιμένω.

Θὰ βρέχει γιὰ μῆνες. Οἱ καρποὶ χορτασμένοι νερὸ θὰ πέσουν ἀπὸ τὰ κλαδιά∙ ἀπὸ μέσα τους θὰ ξεμυτίσουν μικρὲς  ἄσπρες κάμπιες, ποὺ δὲ θὰ γίνουν ποτὲ πεταλοῦδες σὰν κι αὐτὲς ποὺ βλέπουμε νὰ τρέχουν ἐπάνω στὸ δέρμα τῶν μικρῶν παιδιῶν.

Τὰ ξύλινα ἄλογα στὴν παραλία θ’ ἀρχίσουν νὰ γυρίζουν στὸν ἄνεμο∙ τὸ κορίτσι τοῦ μικροῦ καπηλειοῦ θὰ βγεῖ ν’ ἁπλώσει ἕνα πανί. Ἕνας κόσμος χωρὶς στρατιῶτες ἔρχεται.

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση:Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ.56.

Θέατρο σκιῶν

Λού – Κιάνγκ – Τσέου (Π. Μπεττενκούρ), Θέατρο σκιῶν, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

Φαντάζεσαι ἀρχικὰ ἕνα χῶρο περιορισμένο. Ὕστερα περιμένεις νὰ γεννηθοῦν μέσα σ’ αὐτὸν τὸ χῶρο πρόσωπα. Ὁ χῶρος εἶναι ἡ παγίδα ὅπου πιάστηκαν. Ἔχουν ἔρθει ἀπὸ ἕναν τόπο δίχως μνήμη καὶ φανερώνονται γιὰ νὰ σκλαβωθοῦν. Σημάδια ἀνάμεσα στὰ σημάδια, ποὺ δίνουν στὴν ψυχὴ τὰ ἐφόδια της γιὰ τὸ ταξίδι.

Λού – Κιάνγκ – Τσέου (Π. Μπεττενκούρ), Θέατρο σκιῶν, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ. 58.

NIHIL OBSTAT

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

Δὲν ἔχω ἀκόμα παραλύσει ὁλότελα∙ μὲ βοηθᾶνε δυὸ νοσοκόμες, καὶ μπορῶ νὰ στέκομαι ὄρθιος καὶ ν’ ἀνοίγω τὸ στόμα μου∙ μιὰ λέξη θὰ βγεῖ. Δὲ βγαίνει, δὲ βγῆκε σήμερα, ὅμως αὔριο ἴσως,αὔριο ἀσφαλῶς. Θὰ πῶ ὅλα ὅσα ἔχω νὰ πῶ, ὅλα ὅσα φύλαγα τόσον καιρὸ στὴν καρδιά μου. Θὰ πῶ…, ὄχι τίποτα δὲν θὰ πῶ∙ θὰ πεθάνω χωρὶς να’ χω πεῖ τίποτα. Ἀλλὰ πάνω στὸν τάφο μου θὰ γράψουν μὲ μικροσκοπικὰ κεφαλαῖα γράμματα:

NIHIL OBSTAT.

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση:Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ.24.