Kallistos Ware (1934-2022)

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware (1934-2022), Πώς να εισέλθω στην καρδιά; Μυστικές αναβάσεις στο όρος του Κυρίου, εκδόσεις Εν πλώ, Αθήνα 2015, ISBN: 978-960-9550-59-8.

(…) Η προσευχή του Ιησού, αφ’ εαυτής είναι μια προφορική προσευχή, μια προσευχή με λόγια. Επειδή όμως τα λόγια είναι εξαιρετικά απλά, επειδή επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα, είναι προσευχή που μας οδηγεί δια των λόγων στη σιωπή ή, ακριβέστερα, μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τη διάσταση της σιωπής που είναι κρυμμένη μέσα στις λέξεις. Μιλούμε, αλλά ταυτόχρονα αφουγκραζόμαστε. Η σιωπή με την έννοια αυτή δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως κάτι αρνητικό αλλά ως κάτι θαυμαστά θετικό. Δεν είναι απλώς μια παύση μεταξύ των λέξεων, μια κατάπαυση των ήχων, αλλά στάση ανοικτότητας, δεκτικότητας, άγρυπνης προσδοκίας του Θεού. Δεν είναι απομόνωση αλλά σχέση, δεν είναι κενό αλλά πληρότητα, δεν είναι απουσία αλλά παρουσία: στον πυρήνα της είναι ο Θεός. (…) Η αληθινή σιωπή δεν είναι τίποτα άλλο παρά γνώση Θεού. (…)

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware (1934-2022), Πώς να εισέλθω στην καρδιά; Μυστικές αναβάσεις στο όρος του Κυρίου, εκδόσεις Εν πλώ, Αθήνα 2015, σελ. 170 (αποσπάσματα)

***

Πηγή: 

https://vardavas.blogspot.com/2015/11/198-ware.html

Ἀθέλητες σκέψεις

φωτογραφία: Γ.Μ.Βαρδαβάς

[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ στις 11/8/2022]

Ἡ ἔλλειψη ἐγρήγορσης σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις εἶναι ἴσως προτιμότερη ἀπὸ τὴν ἀκινησία. Ἡ πρώτη δύναται νὰ εἶναι ἀθέλητη, ἡ δεύτερη καταφάσκει ἀπροϋπόθετα στὴν παραίτηση. Τρίτος δρόμος εἶναι ἡ τύφλωση (ἠθικὴ ἤ πνευματικὴ ἀδιάφορον).

Ἀπείρανθος Νάξου, 8 Αὐγούστου 2022

Γ. Μ. Βαρδαβᾶς

[πηγή]

Zygmunt Bauman, [Περί επιτελεστικής κοινωνίας]

Zygmunt Bauman, Ξένοι στο κατώφλι μας, μετάφραση: Βασίλης Τομανάς – Κατερίνα Τομανά, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2021, ISBN: 978-618-5228-62-0.

(…) Η «επιτελεστική κοινωνία» είναι πρώτα και κύρια μια κοινωνία α τ ο μ ι κ ή ς επιτέλεσης, και μιας «κουλτούρας ατομικισμού που βασίζεται αποκλειστικά στις δυνάμεις του ατόμου» – στην οποία «η καθημερινή ζωή γίνεται επισφαλής / αβέβαιη», εξαναγκάζοντας το άτομο σε «μια μόνιμη κατάσταση ετοιμότητας» (…)

(…) Καταδικασμένο να αναζητά ιδιωτικά σχεδιασμένες και ιδιωτικά διαχειρίσιμες λύσεις σε προβλήματα που έχει γεννήσει μια κοινωνία η οποία παρέβη τις παλαιότερες υποσχέσεις της και τώρα υποχωρεί αμείλικτα από τη δεσμευτική υπόσχεση να παρέχει συλλογική ασφάλεια από τους κινδύνους της ιδιωτικής ζωής, το άτομο εγκαταλείπεται στους ι δ ι ω τ ι κ ο ύ ς π ό ρ ο υ ς του (…)

Zygmunt Bauman, Ξένοι στο κατώφλι μας, μετάφραση: Βασίλης Τομανάς – Κατερίνα Τομανά, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2021, σελ.60-61 (αποσπάσματα)

Μιχάλης Μακρόπουλος, Τσότσηγια & Ω’μ

Μιχάλης Μακρόπουλος, Τσότσηγια & Ω’μ, εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2017, ISBN: 978-618-5004-58-3.

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γνωρίζει όσο λίγοι να χειρίζεται το λόγο και τις λέξεις. Οι δύο νουβέλες του «Τσότσηγια» και «Ω’μ» που κυκλοφόρησαν πριν μερικά χρόνια σε έναν καλαίσθητο τόμο (εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2017) το αποδεικνύουν περίτρανα. Παρά το γεγονός ότι ειδολογικά τα δύο έργα δεν έχουν σχέση μεταξύ τους (γεγονός που για πολλούς θα σήμαινε ότι είναι άνισα) ο Μακρόπουλος κατορθώνει να κρατά σε κάθε σελίδα αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Υποδειγματική γλώσσα, δυνατή πλοκή, θαυμάσιες περιγραφές, εξαιρετική ατμόσφαιρα. Το τάλαντο του Μακρόπουλου φαίνεται ιδιαίτερα έντονα στο δίσημο τέλος της πρώτης νουβέλας. Εδώ ο αναγνώστης μπορεί να κάνει πολλές υποθέσεις, είτε αισιόδοξες, είτε απαισιόδοξες. Ας μας επιτραπεί η αποδοχή της αισιόδοξης εκδοχής. Άλλωστε ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει την «Τσότσηγια» ως παραμύθι. Μόνο που είναι ένα παραμύθι για μεγάλους.

Από την άλλη πλευρά το «Ω’μ» ιδιαίτατα υποβλητικό, με αρκετούς συμβολισμούς και συναρπαστική γραφή ικανοποιεί και τον πλέον απαιτητικό αναγνώστη. Νομίζω ότι είναι από τις καλύτερες στιγμές του συγγραφέα (με αποκορύφωμα βεβαίως το Μαύρο νερό).

Απείρανθος Νάξου, 31 Ιουλίου 2022

Γ. Μ. Βαρδαβάς