Κώστας Μπαρμπάτσης, Λυκοχαβιά, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2022, ISBN: 978-960-04-5262-4.

Ανέκαθεν αντιμετώπιζα με επιφύλαξη τα εκτεταμένα διηγήματα. Αντιθέτως λάτρευα και λατρεύω τη μικρή φόρμα. Αυτή η υποκειμενική κατάθεση προτιμήσεων έχει άμεση σχέση με την «καθυστέρηση» της ανάγνωσης της Λυκοχαβιάς του Κώστα Μπαρμπάτση.

Ο συγγραφέας επιτυγχάνει να περιγράψει με ενάργεια και χωρίς διδακτισμούς μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί: την ελληνική επαρχία της Κατοχής και του Εμφυλίου με όλα τα οιονεί «προνεωτερικά» συμπαρομαρτούντα. Η χρήση της ιδιωματικής γλώσσας όχι μόνο δεν κουράζει τον αναγνώστη αλλά είναι απαραίτητη στην οικονομία του έργου. Μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση το γεγονός ότι δεν υπάρχει ανισότητα στα 6 διηγήματα της συλλογής, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για τέτοιου είδους έργα. Προσωπικά ξεχώρισα το «Πεσκέσι» και τη «Λυκοχαβιά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερούν σε αξία τα υπόλοιπα.

Νομίζω ότι το έργο θα έπιανε κορυφή λογοτεχνικά, αν τα διηγήματα είχαν μικρότερη έκταση. Η μεγάλη έκταση κάπου κουράζει τον αναγνώστη αν και στη Λυκοχαβιά τίποτα δεν είναι περιττό. Νομίζω ωστόσο ότι οι παραλληλισμοί, εκ μέρους ορισμένων αναγνωστών, με άλλα ανάλογα έργα είναι άστοχοι. Φυσικά για αυτό ο συγγραφέας δεν φέρει καμία ευθύνη. Κάθε έργο διεκδικεί την ταυτότητα του και έχει τη δική του αυτοτέλεια.

Η Λυκοχαβιά είναι η πρώτη -και ομολογουμένως λίαν επιτυχημένη- συγγραφική απόπειρα του Κώστα Μπαρμπάτση. Ευχόμαστε ολόψυχα να έχει ανάλογη συνέχεια και (γιατί όχι;) να αναμετρηθεί και με τη μικρή φόρμα.

Απείρανθος Νάξου, 4 Αυγούστου 2023

Γ. Μ. Βαρδαβάς