Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά (1964-1999)

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά 1964-1999, εκδόσεις Νεφέλη, επιμέλεια: Δημήτρης Αρμάος, Αθήνα 2006, ISBN: 978-960-211-805-4.

 

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΠΟΛΗ

Παλιὸ σκιερὸ ψηλοτάβανο μαγαζὶ

κάτω ἀπ’ τὸν κατακόρυφο ἥλιο.

Σὰ νὰ ἔχουν φυτέψει (ἤ θάψει) πλατάνια

δροσερὰ ἀπὸ αἰῶνες μέσα στοὺς τοίχους

κάπου μιὰ πηγὴ νὰ ὑπάρχει

κι ἔρχονται πολλοὶ κατὰ τὶς δώδεκα

τὸ μεσημέρι γιὰ νερὸ

φεύγοντας μὲ μιὰ ἐφημερίδα στὸ χέρι.

 

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά 1964-1999, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2006, σελ. 106.

Χρίστος Λάσκαρης – Απλώς, μια επιφάνεια

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, ΙSBN: 978-618-5540-12-8.

 

Οὔτε εὐτυχισμένος,

οὔτε δυστυχισμένος∙

ἁπλῶς μιὰ ἐπιφάνεια,

ποὺ πάνω της

κάνει τσουλήθρα ὁ χρὀνος.

 

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 80.

Χρίστος Λάσκαρης, Τρία Ποιήματα

 

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, ΙSBN: 978-618-5540-12-8.

I

ΓΙ’  ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΚΑΒΟΥΝ ΒΑΘΙΑ

Τὸν κέρδισε ἡ σιωπή.

Εἶχε πολὺ

μέσα στὴν ποίηση βαδίσει.

 

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 180

 

***

ΙΙ

ΑΝΕΡΑΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ὑπάρχουν βιβλία

ποὺ χέρι δὲν τὰ χάιδεψε.

 

Ἔμειναν μιὰ ζωὴ στὸ ράφι.

 

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 185

***

ΙΙΙ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

Διάβαζα ἕνα ποίημα γιὰ τὴν ἄνοιξη,

ὅταν τὴν εἶδα

νὰ ἔρχεται ἀπὸ μακριά

μισὴ γυναίκα,

μισὴ ὄνειρο.

κατέβαινε τὸ μονοπάτι κάτω

στεφανωμένη

μὲ ἄνθη κερασιᾶς.

Τότε κατάλαβα

τὶ δύναμη ἔχουν τὰ ποιήματα.

 

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδόσεις Τύρφη, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 141.

 

Joseph Roth, Περὶ εὐλάβειας καὶ πίστεως

Joseph Roth, Ὁ θρίαμβος τῆς ὀμορφιᾶς / Ἡ προτομὴ τοῦ αὐτοκράτορα, μετάφραση: Μαρία Ἀγγελίδου – Ἄγγελος Ἀγγελίδης, ἐκδόσεις Ἄγρα, Ἀθήνα 2022, ISBN: 978-960-505-551-6.

(…) Εἶδα ἀνθρώπους εἰλικρινεῖς καὶ πιστοὺς τῆς ἀλήθειας νὰ καταντοῦν ἀπατεῶνες, Καμιὰ ἀνθρώπινη ἀρετὴ δὲν εἶναι αἰώνια σὲ τοῦτον τὸν κόσμο, μία μόνο: ἡ ἀληθινὴ εὐλάβεια. Ὁ πιστὸς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπογοητεύσει, ἀφοῦ τίποτα ἐγκόσμιο, τίποτα ἐπίγειο δὲν μᾶς ὑπόσχεται. Ὁ ἀληθινὸς πιστὸς δὲν μᾶς ἀπογοητεύει, ἐπειδὴ δὲν γυρεύει ἐδῶ στὴ γῆ τὸ συμφἐρον καὶ τὸ κέρδος του. (…)

Joseph Roth, Ὁ θρίαμβος τῆς ὀμορφιᾶς / Ἡ προτομὴ τοῦ αὐτοκράτορα, μετάφραση: Μαρία Ἀγγελίδου – Ἄγγελος Ἀγγελίδης, ἐκδόσεις Ἄγρα, Ἀθήνα 2022, σελ. 114-115.

ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ, ΥΠΗΡΞΕΣ;

Γιώργης Μανουσάκης, Τα ποιήματα 1967-2007, τόμος Α’ : Οι δημοσιευμένες συλλογές, εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2021, ISBN: 978-618-5461-23-2.

 

ΥΠΗΡΞΕΣ;

Ὑπῆρξες ἄραγε;

Ἤ σ’ ἔπλασε ἡ λαχτάρα μου

καὶ σ’ ἔστησε

στὸ βάθρο τοῦ ἰδανικοῦ;

Γι’ αὐτὸ ἔμεινες ἔτσι

ἀπόμακρη καὶ ἄπιαστη;

(1959)

 

[Από την ποιητική συλλογή Μονόλογοι (1967)]

Γιώργης Μανουσάκης, Τα ποιήματα 1967-2007, τόμος Α’ : Οι δημοσιευμένες συλλογές, εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2021, σελ. 34.

 

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Υπνοβάτες

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Έσχατη υπόσχεση: Ποιήματα 1958-2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, Θεσσαλονίκη 2016, ISBN 978-960-86532-2-1.

ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

Κόβουν τον ομφάλιο λώρο

Σ’ αφήνουν αναπότρεπτα στο ρεύμα του ποταμού

Στο αίμα και τα σκουπίδια

 

Χάσματα ορύγματα της σκέψης

Οράματα αιμάτινης φαντασίας

Με την πέτρα της ευθύνης δεμένοι

Υπνοβάτες σε παλιά όνειρα

Χρήστες εθισμένοι της ιστορίας

 

Ανεπίστρεπτα ανακυκλώνουμε το μέλλον.

 

[Από την ποιητική συλλογή Ονείρων κοινοκτημοσύνη (2002)]

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Έσχατη υπόσχεση: Ποιήματα 1958-2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 215.

 

Μανόλης Αναγνωστάκης, Επιτάφιον

Μανόλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα 1941-1971, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000, ISBN: 960-211-538-6.

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΝ

Ἐδῶ ἀναπαύεται

Ἡ μόνη ἀνάπαυση τῆς ζωῆς του

Ἡ μόνη του στερνὴ ἱκανοποίηση

Νὰ κοίτεται μαζὶ μὲ τοὺς ἀφέντες του

Στὴν ἴδια κρύα γῆ, στὸν ἴδιο τόπο.

[Ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἐποχὲς (1945)]

Μανόλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα 1941-1971, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000, σελ. 25.

Νίκος Καββαδίας, Αντινομία

Νίκος Καββαδίας, Τραβέρσο, εκδόσεις Άγρα, ιη’ ανατύπωση, Αθήνα 2012, ISBN: 978-960-325-039-5.

Ὁ ἔρωτάς σου μιὰ πληγὴ καὶ τρεῖς κραυγές.

Στὰ κόντρα σκούζει ὁ μακαρὰς καθὼς τεζάρει.

Θαλασσοκόρη τοῦ βυθοῦ -χίλιες ὀργιὲς-

τοῦ Ποσειδώνα ἐγὼ σὲ κέρδισα στὸ ζάρι.

 

Καὶ σ’ ἔριξα σ’ ἕνα βιβάρι σκοτεινὸ

ποὺ στέγνωσε καὶ ξανεμίστηκε τὸ ἁλάτι.

Μὰ ἐσὺ προσμένεις ἀπ’ τὸ δίκαιον οὐρανὸ

τὸ στεριανό, τὸ γητευτή, τὸν ἀπελάτη.

 

Ὅταν σμίξεις μὲ τὸ φῶς ποὺ σὲ βολεῖ

καὶ θὰ χαθεῖς μέσα σὲ διάφανη ἀμφιλύκη

πάνω σὲ πράσινο πετούμενο χαλί,

θὰ μείνει ὁ ναύτης νὰ μετρᾶ τὸ ἄσπρο χαλίκι.

 

m/s Aquarius 1974

Νίκος Καββαδίας, Τραβέρσο, εκδόσεις Άγρα, ιη’ ανατύπωση, Αθήνα 2012, σελ. 31.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Κριτική

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα καὶ πεζά, ἐπιμέλεια: Γ. Π. Σαββίδης, ἐκδόσεις Βιβλ. τῆς Ἑστίας, Ἀθήνα 2000, ΙSBN:960-05-0538-1.

ΚΡΙΤΙΚΗ

 

Δὲν εἶναι πιὰ τραγούδι αὐτό, δὲν εἶναι ἀχὸς

ἀνθρώπινος.  Ἀκούγεται νὰ φτάνει

σὰν τελευταία κραυγή, στὰ βάθη τῆς νυχτός,

κάποιου πὄχει πεθάνει.

 

[Ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἐλεγεῖα καὶ Σάτιρες (1927)]

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα καὶ πεζά, ἐπιμέλεια: Γ. Π. Σαββίδης, ἐκδόσεις Βιβλ. τῆς Ἑστίας, Ἀθήνα 2000, σελ. 77.

Διαβάζοντας την αλληλογραφία του J. Roth με τον S. Zweig

Joseph Roth / Stefan Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου – Άγγελος Αγγελίδης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021, ISBN: 978-960-505-533-2.

I

(…) μισώ τη δημοσιότητα και μετανοώ για κάθετί που έχω δημοσιεύσει με το όνομα μου: Η πραγματική ζωή είναι η διπλή ζωή. Μόνο οι ανώνυμοι βλέπουν στ’ αλήθεια τον κόσμο. (…)

επιστολή του S. Zweig στον J. Roth, 17 Ιανουαρίου 1929

Joseph Roth / Stefan Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου – Άγγελος Αγγελίδης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021,σελ. 43.

***

ΙΙ

(…) Κάθε λέξη, που γράφετε για μένα αποπνέει ενθουσιασμό, που γεννά από φυσικού της η φιλία∙ κι επειδή κατά βάθος είμαι πιστός της μεταφυσικής: Ουσιαστική δύναμη έχει μόνο ό,τι πηγάζει από τη φιλία.(…)

επιστολή του J. Roth στον S. Zweig, 23 Οκτωβρίου 1930

Joseph Roth / Stefan Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου – Άγγελος Αγγελίδης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021, σελ. 79.

***

ΙΙΙ

(…) Είμαι σε απόγνωση, δεν έχω ούτε ένα από τα βιβλία μου. (…)

επιστολή του J. Roth στον S. Zweig, 20/7/1933

Joseph Roth / Stefan Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου – Άγγελος Αγγελίδης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021, σελ. 133.

***

IV

(…) υπάρχουν αμαρτίες, που τις διαπράττει κανείς από ευλάβεια. (…)

επιστολή του J. Roth στον S. Zweig, 4 Ιανουαρίου 1934 [1935]

Joseph Roth / Stefan Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου – Άγγελος Αγγελίδης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021, σελ. 236.

George Steiner, [Περί δημιουργίας]

Τζωρτζ Στάινερ – Λωρ Αντλέρ, Ένα μακρύ Σάββατο: συζητήσεις, μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής, εκδόσεις Δώμα, Αθήνα 2022, ISBN:978-618-5598-11-2.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Προς το τέλος της ζωής του και κατά παράβαση των συνηθειών του, ο Τζωρτζ Στάινερ δέχτηκε να παραχωρήσει μια σειρά συνεντεύξεων στη διακεκριμένη Γαλλίδα δημοσιογράφο Λωρ Αντλέρ.

Οι συζητήσεις τους περιέλαβαν σχεδόν όλα τα θέματα που απασχόλησαν τον Στάινερ στη μακρόχρονη πνευματική του περιπλάνηση: τη μοίρα του εβραϊσμού, τη σημασία των κλασικών κειμένων, το μυστήριο της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Συναισθηματικός, διαυγής και χωρίς κανένα φόβο πια, ο Τζωρτζ Στάινερ μιλά για τη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι, την εξορία και τις σπουδές στην Αμερική, μέχρι τη μετακόμισή του στο Πρίνστον και κατόπιν την επιστροφή του στην Ευρώπη. Ο Στάινερ δίνει απαντήσεις, ενώ δεν παύει να θέτει ερωτήματα, συχνά προκλητικά, για το «μακρύ Σάββατο» της ανθρώπινης ύπαρξης, την ατέρμονη προσμονή, τον τρόμο της ματαιότητας και την αβέβαιη λύτρωση.

Ένα βιβλίο που διαβάζεται τόσο σαν πανόραμα ενός πνευματικού σύμπαντος και εισαγωγή στη σκέψη ενός μεγάλου στοχαστή του 20ού αιώνα, όσο και σαν επίλογος μιας ζωής αφιερωμένης στις ιδέες, στα κείμενα, στα γράμματα.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

(…) Οι άνθρωποι που δημιουργούν δεν ξέρουν ούτε πως ούτε γιατί δημιουργούν. Τι είναι αυτό που πυροδοτεί τη μεγάλη δημιουργία; Δεν γνωρίζω την απάντηση. Ο Θεός να μας φυλάει απ’ τη χυδαιότητα της νευροφυσιολογίας πάνω σ’ αυτό το θέμα· δεν είναι οι βιολόγοι αυτοί που θα μας εξηγήσουν μέσα απ’ το παιχνίδι των συνάψεων, από που έρχεται η έκλαμψη, ο κεραυνός της δημιουργίας. (…)

Τζωρτζ Στάινερ – Λωρ Αντλέρ, Ένα μακρύ Σάββατο: συζητήσεις, μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής, εκδόσεις Δώμα, Αθήνα 2022, σελ. 95-96.

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ, ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ

Έκτωρ Κακναβάτος, Ποιήματα 1943-1987: Συγκεντρωτική έκδοση, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, ISBN: 978-960-325-891-9.

 

ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ

Θητεία στὴν ὑπέρβαση

βαθιὰ τοῦ νοῦ ἐκεῖνο τ’ ὁλοκλήρωμα

σὰν πολυέλαιος

σκέτο σμάλτο καὶ λαζούρι ἄπιαστο

τὸ ὑψωμένο χέρι τοῦ ἡδονιστῆ

τὸν ἔλιωνε

δείχνοντας πρὸς τὰ ἐπέκεινα

πρὸς τὴν ἐλλειπτικὴ βαρύτητα

ἀχώρητη στὸ βιολετὶ

κ’ ἐκεῖνα τ’ Ἀλεξανδρινά:

ἡδύτητες

μεταδιανοήματα

ἀπόδειπνα λουσμένα στὴν ἀλόη

καὶ τὶς μνῆμες.

(1971)

 

[Από την ποιητική συλλογή Διήγηση (1974)]

Έκτωρ Κακναβάτος, Ποιήματα 1943-1987:  Συγκεντρωτική έκδοση, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 147.

 

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα (τρεις αφορισμοί)

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ’ έκδοση, Αθήνα 2018, ISBN: 978-960-269-291-2.

Ι

(…) Ἡ ἀγάπη εἶναι ἔλλειψη ἐχεμύθειας. Δὲν μᾶς ἑνώνει τίποτα περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς χωρίζει. (…)

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ’ έκδοση, Αθήνα 2018, σελ. 16.

***

ΙΙ

Ὅσοι μὲ ἀγαποῦν γι’ αὐτὰ ποὺ ξέρω, μὲ μισοῦν. Ὅσοι μὲ μισοῦν, μὲ μισοῦν γι’ αὐτὰ ποὺ σκέφτομαι. (…)

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ’ έκδοση, Αθήνα 2018, σελ. 33.

***

ΙΙΙ

Ὁδηγοῦν τὸν τυφλὸ στὸ ἀπόσπασμα. Τὸν στήνουν στὸν τοῖχο. “Τὰ μάτια”, τοὺς λέει. “Δέστε μου τὰ μάτια”.

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ’ έκδοση, Αθήνα 2018, σελ. 116.

Δυο αφορισμοί του Βωβενάργκ

Βωβενάργκ, Reflexions et Maximes, μετάφραση: Δέσποινα καὶ Χρῆστος Παπάζογλου, ἐκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί -7, Ἀθήνα 1993, ISBN: 978-960-269-128-1.

157

Ἄν ἀληθεύει ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ἐξολοθρεύσουμε τὸ κακό, ἡ τέχνη αὐτῶν ποὺ διοικοῦν εἶναι νὰ τὸ κάνουν νὰ συμβάλει στὸ κοινὸ καλό.

 

Βωβενάργκ, Reflexions et Maximes, μετάφραση: Δέσποινα καὶ Χρῆστος Παπάζογλου, ἐκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί -7, Ἀθήνα 1993, σελ. 57.

***

264

Εἶναι εὐκολο νὰ κατακρίνεις ἕναν συγγραφέα, ἀλλὰ δύσκολο νὰ τὸν κρίνεις.

 

Βωβενάργκ, Reflexions et Maximes, μετάφραση: Δέσποινα καὶ Χρῆστος Παπάζογλου, ἐκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί -7, Ἀθήνα 1993, σελ. 88.

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο)

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο), β’ ἔκδοση, ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιό, Ἀθήνα 2022, ISBN: 978-618-5248-93-2.

 

 

Η ποιητική δεινότητα του Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου είναι απαράμιλλη. Λόγος ζείδωρος αλλά και έμπονος. Ένα έργο αναρίφνητης ομορφιάς.

***

Αποσπάσματα

Ι

Τὸ ἀριστούργημα μπορεῖ νὰ τὸ δημιουργήσει ὁ ἄνθρωπος
κι ὄχι ἡ ἰδιοφυΐα.

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο), ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιό, Ἀθήνα 2022, σελ. 260.

***

ΙΙ

Βαλτώσανε οἱ παλίρροιες τῆς ὕπαρξης
καὶ ρουφιέμαι.

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο), ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιό, Ἀθήνα 2022, σελ. 201.

***

ΙΙΙ

Εἴμαστε στὴν ἄγονη γραμμὴ
ἡ διατήρηση τῆς πίστης σʹ ἕνα στόχο χαμένο
σὲ μιὰ ἰδέα δίχως αὔριο
ἐτούτα ὅλα εἶναι πιὸ δικά μας κι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους
καταδικιά μας οὐσία εἶναι ἡ ἀδυνατότητα
στὸ μικρὸ τόπο ποὺ ἀφήνουν τὰ γράμματα στὴν πίστη—

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο), ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιό, Ἀθήνα 2022, σελ.75.

***

ΙV

Τὸ ἐνδεχόμενο ἄν δὲν πεθαίνει ἡ συνείδηση

ἡ κρίσιμη πράξη τῆς ζωῆς μας

νὰ ἐπαναλαμβάνεται αἰὠνια μετὰ θάνατον

εἶναι ἡ ἀθανασία.

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ἤ Τὰ Κεφάλαια (Βιβλίο πρῶτο), ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιό, Ἀθήνα 2022, σελ. 112.

Βιττγκενστάϊν και αποφατισμός

Λ. Βιττγκενστάϊν, Zettel // Δελτάρια, μετάφραση: Μιλτιάδης Ν. Θεοδοσίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2022, ISBN: 978-960-524-792-8.

 

144. Το πως κατανοείται μια λέξη δεν το λένε οι λέξεις και μόνο (θεολογία)

Λ. Βιττγκενστάϊν, Zettel // Δελτάρια, μετάφραση: Μιλτιάδης Ν. Θεοδοσίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2022, σελ. 63.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΛΩΣΔΙΟΛΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ

Νίκος Καρούζος, Τα Ποιήματα Β’ (1979-1991), εκδόσεις Ίκαρος, τρίτη έκδοση, Αθήνα 2007, ISBN: 978-960-7233-53-0.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΛΩΣΔΙΟΛΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ

-Δε σε βλέπω απόψε καλά∙ τι έχεις;

                  -Έχω ύπαρξη. –

 

[Από την ποιητική συλλογή Αντισεισμικός τάφος (1984)]

Νίκος Καρούζος, Τα Ποιήματα Β’ (1979-1991), εκδόσεις Ίκαρος, τρίτη έκδοση, Αθήνα 2007, σελ.355.

Ένας καίριος αφορισμός του Ευγένιου Αρανίτση

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1995, ISBN: 978-960-7233-85-9.

Ὁ στόχος εἶναι νὰ γίνει τὸ ποίημα μιὰ χορδὴ ποὺ διαπερνᾶ τὂν ἴδιο της τὸν ἦχο∙ νὰ εἶναι μόνον τὸ ὄνομα, τὸ σημεῖο τῆς ἀπόλυτης ἐναρμόνισης Μορφῆς / Περιεχομένου. Τὸ παράδειγμα αὐτῆς τῆς λογοτεχνικῆς ούτοπίας ὑπάρχει ἤδη: εἶναι ἡ προσευχή.

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1995, σελ.42.

 

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1995, ISBN: 978-960-7233-85-9.

 

ΧΧIV

Υπάρχοντας για να συγκροτήσει το συλληπτικό γεγονός σε μία αιώνια στιγμή, να απαθανατίσει το συγκινησιακό περιεχόμενο του οράματος, να προσδώσει στη «ρωγμή» του πραγματικού π α ν τ ο τ ι ν ή δ ι ά ρ κ ε ι α, η ποίηση δεν κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ το να παραδέχεται ακριβώς ότι το γεγονός είναι «θνητό», εφήμερο: από’ δω πηγάζει η συγγένεια της με τη μουσική: κ ά θ ε ποίηση είναι π έ ν θ ι μ η.

 

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1995, σελ. 13.

 

 

Ἐ. Χ. Γονατᾶς, [Ὑπομονή]

Ἐ. Χ. Γονατᾶς, Ἡ κρύπτη, ἐκδόσεις Στιγμή, δ’ ἔκδοση, Ἀθήνα 2006, ISBN: 978-960-269-097-0.

Ὑπομονή! Θὰ πήξει τὸ δάκρυ, θὰ γίνει νησί.

Ἐ. Χ. Γονατᾶς, Ἡ κρύπτη, ἐκδόσεις Στιγμή, δ’ ἔκδοση, Ἀθήνα 2006, σελ. 41.