Από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις κυκλοφόρησε ο συλλογικός τόμος ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ, σε γενική επιμέλεια του Γ. Καραμπελιά. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον και άκρως διαφωτιστικό βιβλίο. Προσωπικά το διάβασα απνευστί. Το βιβλίο απευθύνεται ιδιαίτερα σε εκείνους που τους απασχολεί το «ελληνικό ζήτημα», ήτοι το ακανθώδες ζήτημα της ελληνικής ταυτότητας. Γι’ αυτό και ο πλήρης τίτλος του είναι Νεο-Οθωμανισμός και ελληνική ταυτότητα.

Στο βιβλίο γράφουν οι Φ. Αποστολίδης, Γερ. Καραμπελιάς, Χρ. Κορκόβελος, Σπ. Κουτρούλης, Στ. Κωνσταντινίδης, Ογ. Μίντσεφ, Θ. Μπατρακούλης, Γ. Ρακκάς, Θ. Στοφορόπουλος, Θ. Τζιούμπας, Γ. Καραμπελιάς.

Ας πάρουμε μια γεύση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

[…] Ο νεο-οθωμανισμός αποτελεί ολοκλήρωση και επέκταση του ισλαμο-κεμαλισμού, στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων. Η Τουρκία, απέναντι στην εξασθένιση των περισσότερων από τους γείτονες της υιοθετεί μια επεκτατική πολιτική με νέους όρους, δηλαδή έναν συνδυασμό οικονομικής, στρατιωτικής και γεωπολιτικής ισχύος, η οποία χρησιμοποιεί το Ισλάμ και τη στρατηγική συμμαχία με τη Δύση, ως τους δύο πυλώνες της. Η Τουρκία θεωρείται από τους Αγγλοαμερικανούς ως η δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει την επανεμφανιζόμενη Ρωσία. Αυτή η στρατηγική προϋποθέτει την κονιορτοποίηση των βαλκανικών, ειδικά των ορθόδοξων, πληθυσμών, και την «ενοποίησή» τους κάτω από μια νεο-οθωμανική Τουρκία, υπό την υψηλή εποπτεία των Η.Π.Α.

***

Ο νεο-οθωμανισμός δεν αποτελεί πλέον μια εξωτερική απειλή  για την Ελλάδα, αλλά συνιστά μια εσωτερική παράμετρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δεδομένου ότι έχουν δημιουργηθεί  ομάδες συμφερόντων στην Ελλάδα και την Κύπρο, που προωθούν και υποστηρίζουν τον τούρκικο νεο-οθωμανισμό. Ομάδες συμφερόντων που έχουν ως πυρήνα τους την διεθνοποιημένη και παρασιτική αστική τάξη της Ελλάδας, αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους κύκλους, ιδιαίτερα τους διανοουμένους, τους πολιτικούς, την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ. Ένα κλίμα παραίτησης και παρακμής  ευνοεί την νεο-οθωμανική στρατηγική.

***

Ωστόσο η αντίσταση είναι εφικτή. Προϋποθέτει όμως την απόρριψη της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., τη συγκρότηση ενός βαλκανικού πόλου, ικανού να αντιπαρατεθεί επί ίσοις όροις στον μικρασιατικό όγκο, και την επιλογή ενός μοντέλου αποκέντρωσης και  αυτόκεντρης ανάπτυξης που η οικολογική και οικονομική πραγματικότητα καθιστά αναγκαιότητα για τον 21ο αιώνα,. Προπαντός, απαιτείται μια πνευματική επανάσταση, η διαμόρφωση ενός νέου οράματος για τον ελληνισμό. […].

Σημ.: Τα ανωτέρω αποσπάσματα τα αλιεύσαμε από το Κοινοτικόν, το οποίο κι ευχαριστούμε. Υπάρχουν και στο Άρδην.


Share