Ἐ. Χ. Γονατᾶς, [Ὑπομονή]

Ἐ. Χ. Γονατᾶς, Ἡ κρύπτη, ἐκδόσεις Στιγμή, δ’ ἔκδοση, Ἀθήνα 2006, ISBN: 978-960-269-097-0.

Ὑπομονή! Θὰ πήξει τὸ δάκρυ, θὰ γίνει νησί.

Ἐ. Χ. Γονατᾶς, Ἡ κρύπτη, ἐκδόσεις Στιγμή, δ’ ἔκδοση, Ἀθήνα 2006, σελ. 41.

Ο Ε.Χ.Γονατάς για τον Καχτίτση

Διαβάζω, τ. 444 / Οκτώβριος 2003

Εγώ πιστεύω ότι ένας αληθινός συγγραφέας -και ο Καχτίτσης ήταν αληθινός συγγραφέας- αποκλείεται να είναι ρατσιστής και οτιδήποτε άλλο, και μη δημοκράτης, αυτά είναι θέσφατα δικά μου.

Ε. Χ. Γονατάς, συνέντευξη στην Α. Νάτσινα, στο περιοδικό Διαβάζω, τ. 444 / Οκτώβριος 2003, σελ. 79.

Καραντίνας αναγνώσματα ΙΙ

Ἰβὰν Γκόλ, Μαλαισιακὰ τραγούδια, μετάφραση: Ἐ.Χ. Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2002.

8

Δὲν ἤθελα νὰ εἶμαι

παρὰ ὁ κέδρος μπροστὰ στὸ σπίτι σου

ἕνα κλαδὶ τοῦ κέδρου

ἕνα φύλλο τοῦ κλαδιοῦ

μιὰ σκιὰ τοῦ φύλλου

ἡ δροσιὰ τῆς σκιᾶς

ποὺ χαϊδεύει τὸν κρόταφο σου

γιὰ ἕνα δευτερόλεπτο

Ἰβὰν Γκόλ, Μαλαισιακὰ τραγούδια, μετάφραση: Ἐ.Χ. Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2002, σελ. 23.

Π. Κονδύλης – Ε.Χ. Γονατάς: Εκλεκτικές συγγένειες

Συλλογικό, 5 οικουμενικοί Έλληνες στοχαστές: Αξελός, Καστοριάδης, Κονδύλης, Πουλαντζάς, Σβορώνος, εκδόσεις Η εφημερίδα των συντακτών και Οι εκδόσεις των συναδέλφων, Αθήνα 2014, ISBN: 978-960-9797-27-6.

Π. Κονδύλης – Ε.Χ. Γονατάς: Εκλεκτικές συγγένειες

«Είναι αυτός ο φουσκωμένος διάνος φιλόσοφος;»

«Είδες που έχω δίκιο για τα ψώνια που μαζεύεις;»

του Αιμίλιου Καλιακάτσου

Εκείνη τη μέρα, 12 Οκτωβρίου 1983, στις 2 το μεσημέρι περίμενα στο τυπογραφείο τον Κονδύλη να πάρει διορθώσεις του βιβλίου, στη σειρά της «Γνώσης» που διηύθυνε, και να δει επί τόπου δοκίμια του εξωφύλλου. Το ραντεβού είχε οριστεί 6 μήνες νωρίτερα. Γερμανική συνέπεια και εκνευριστική ακρίβεια, χρόνια τώρα. Ημουν, βεβαίως, έτοιμος – κι ας τολμούσα να κάνω αλλιώς. Νωρίτερα, στις 11, θα κατέφθανε ο Γονατάς να ρίξει μια ματιά στις τελευταίες (;) διορθώσεις του βιβλίου του. Οι ώρες ταίριαζαν και για τις δυο δουλειές. Ομως, κι αυτό καθόλου ασυνήθιστο, ο Νώντας αντί για τις 11 ήρθε με «ολίγη καθυστέρηση» στις 2 παρά τέταρτο. Καθώς του ’φτιαχνα καφέ, ευχόμουν ο Τάκης να καθυστερήσει. Δουλειά με την ταυτόχρονη παρουσία και των δύο δεν μπορούσε να γίνει.

Δύο ακριβώς άνοιγε η πόρτα και χαιρετώντας με εκ του μακρόθεν ανέκραξε, με το γνωστό τρανταχτό, μεταδοτικό του γέλιο: «Χαίρε, λευκέ νέγρε!». Οταν ερχόταν από τη Χαϊδελβέργη μάς στόλιζε, καθώς μας έβρισκε συγκεντρωμένους να τον περιμένουμε, με τα παρόμοια. Το καλοκαίρι το περνούσε στη Γερμανία, γιατί έλειπαν οι Γερμανοί σε διακοπές, και ξεχειμώνιαζε στην Αθήνα καθώς είχαν επιστρέψει. «Χαίρε ευδαίμων Αραβία! Περνάτε, ευθύς αμέσως, από τη θερινή ραστώνη στη χειμερία νάρκη» και άλλα ανάλογα, γελώντας σύγκορμος. Μας πονούσε, αλλά δεν είχε κι άδικο.

Βρέθηκα σε δύσκολη θέση για την άκαιρη συνάντηση. Στην αμηχανία μου τα θαλάσσωσα στις συστάσεις. «Ο φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης» στον Νώντα, «Ο ποιητής Εψιλον Χι Γονατάς» στον Τάκη.

Ο Νώντας γινόταν έξαλλος όταν άκουγε «φιλόσοφος». «Πάψε, βρε πουλάκι μου, αυτοί τριχοτομούν την τρίχα. Γράφουν για να συλλέξουν μόρια στην πανεπιστημιακή τους καριέρα. Φλυαρίες που δεν αφορούν κανέναν. Ο τελευταίος φιλόσοφος που διαβάζω ξανά και ξανά είναι ο Σοπενάουερ». «Μαζεύεις εδώ όλα τα ψώνια, ποετάστρους της συμφοράς. Επειδή δεν μπορούν να γράψουν συγκροτημένα δέκα αράδες καταλογάδην, κάνουν ποιήματα με ασυναρτησίες και τρισάθλια ελληνικά και τα δικαιολογούν ως ποιητικές άδειες. Αδειο είναι το κεφάλι τους».

Αρπάχτηκαν για τα καλά, βεβαίως με «αστική ευγένεια», λόγω ανατροφής. Ο Τάκης έφυγε πριν της ώρας του, κατακόκκινος από θυμό, χωρίς καν να μας χαιρετίσει.

«Είδες που έχω δίκιο. Είναι αυτός ο φουσκωμένος διάνος φιλόσοφος; Να τη βράσω την πολυξεροσύνη και γλωσσομάθειά του. Δεν αντιλαμβάνεται απολύτως τίποτα».

Την επαύριο ήρθε ο Τάκης να πάρει τα δοκίμια. «Είδες που έχω δίκιο για τα ψώνια που μαζεύεις; Και το μεγαλύτερο είναι αυτός ο Εψιλον Χι».

Κάνα μήνα αργότερα, στο τυπογραφείο, Σάββατο μεσημέρι για την καθιερωμένη κρασοκατάνυξη και τα συναφή. Συνήθεια χρόνων. Συνέπεσαν οι δυο τους χωρίς να ανταλλάξουν καν χαιρετισμό. Γρήγορα έδεσαν τα «πηγαδάκια». Οι «φιλολογούντες» στον κύκλο του Γονατά και οι «φιλοσοφούντες» στου Κονδύλη. Οι πρωταγωνιστές έδειχναν εμφανώς να «αδιαφορούν» παντελώς ο ένας για τον άλλον. Υποτίθεται. Με την άκρη του ματιού και τα αυτιά τσιτωμένα παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα στη διπλανή παρέα. «Κύριε Κονδύλη, για ποιον Γιούγκερ μιλάτε;». «Μα για τον Ερνστ, κύριε Γονατά». «Τον ξέρετε; Εχω τα Απαντά του, σε γαλλική μετάφραση. Τον λατρεύω». «Είναι φίλος μου. Τον επισκέπτομαι συχνά. Η πολίχνη που διαβιοί είναι κοντά στη Χαϊδελβέργη. Εχουμε και αλληλογραφία». «Και είναι πράγματι 88 χρονών, κυκλοφορεί με ποδήλατο και καπνίζει 4 πακέτα άφιλτρα τσιγάρα;». «Ακριβώς. Βλέπω γνωρίζετε λεπτομέρειες!».

Ολοι μας ακούγαμε το όνομα του Γερμανού συγγραφέα πρώτη φορά. Στα ελληνικά δεν είχε, μέχρι τότε, κυκλοφορήσει τίποτε. Οι κύκλοι όμως παρέμεναν άτμητοι. Σε λίγο: «Ακουσα, κύριε Γονατά, να αναφέρεσθε με θαυμασμό στον Γκριλπάρτσερ. Σπουδαίος. Τον αναγιγνώσκω μετ’ ευχαριστήσεως».

Μετά από κάμποσα τέτοια οι κύκλοι ενώθηκαν. Τα «κύριε» ευθύς παραμερίστηκαν και, πράγμα απρόσμενο για τις πεποιθήσεις και των δύο, αντικαταστάθηκαν με τα τρυφερά «Τάκη μου», «αγαπητέ μου Νώντα». Δεν υπήρχε περιοχή της Τέχνης που να μην κατείχαν και τις υποσημειώσεις. Λάτρευαν τον Μπονιουέλ, τον Σκριάμπιν, τον Αϊβαζόφσκι, τον Λεσκώφ, τον Σολωμό, τους Ρώσους παντός καιρού και εποχής (ο Τάκης τους διάβαζε στο πρωτότυπο), τη νεοελληνική παραλογοτεχνία (Ιωάννη Σκουτερόπουλο, Αγγελο Τσουκαλά, Αριστείδη Κυριακό…), τους βυζαντινούς υμνωδούς (έψαλαν παρέα, όχι βεβαίως σε εκκλησία) και ό,τι άλλο βάλει ο νους.

Ο Κονδύλης αρκετές φορές μας είχε κεραυνοβολήσει: «Την ουσία του έργου μου μόνον ο Γονατάς έχει σε βάθος κατανοήσει, που δεν με διαβάζει κιόλας». «Τάκη μου, αυτά τα απέραντα πονήματά σου δεν τα μπορώ. Ανιώ αφάνταστα. Τ’ άλλα όμως, Παβέζε, Λίχτενμπεργκ, Σαμφόρ, Ριβαρόλ και τα σχετικά τα μελετώ εξονυχιστικώς». Οι εκλεκτικές τους συγγένειες, γειτόνευαν και τα σπίτια τους —στην Κηφισιά ο ένας, στον Κοκκιναρά ο άλλος—, δημιούργησαν ξεχωριστή, εγκάρδια φιλία. Είχαν διαβάσει τα ίδια βιβλία, συγκινηθεί με παραπλήσιες ουράνιες μουσικές, συναπαντηθεί με εξαίσιους θιάσους. Για τον μόνο άνθρωπο που με ρωτούσε ο Τάκης τι κάνει, στα πυκνά τηλεφωνήματά του από τη Γερμανία, ήταν ο Νώντας. «Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα συναντούσα στην καθ’ ημάς Ανατολή έναν αληθινά καλλιεργημένο άνθρωπο σαν τον Γονατά. Να μου τον ασπασθείς αλά ρωσικά». Ο Γονατάς δεν σήκωνε το τηλέφωνο παρά μόνο αν χτυπούσε με μυστικό σήμα. Συχνά τα μπέρδευε τα συνωμοτικά και δεν το σήκωνε καθόλου. Εχουμε περάσει ώρες πολλές με γέλια, αθώα πειράγματα εκατέρωθεν και καλή καρδιά, αλλά και συζητήσεις απροσμέτρητης ευφορίας.

Ο Νώντας, όταν πέθανε ο Τάκης (θλίψη ασήκωτη), στο γραφείο του κορνίζωσε και τοποθέτησε δίπλα στις φωτογραφίες του Τσέχωφ και του Φλωμπέρ (τους δασκάλους του, όπως έλεγε) και εκείνη του Τάκη, χαρισμένη από τον ίδιο τον Κονδύλη, μετά από φορτικές παρακλήσεις του Εψιλον Χι. Χειρονομία μία και μοναδική.

Συλλογικό, 5 οικουμενικοί Έλληνες στοχαστές: Αξελός, Καστοριάδης, Κονδύλης, Πουλαντζάς, Σβορώνος, εκδόσεις Η εφημερίδα των συντακτών και Οι εκδόσεις των συναδέλφων, Αθήνα 2014, σελ. 111-114.

ΠΕΡΙ ΔΙΓΑΜΙΑΣ: ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΙΧΤΕΝΜΠΕΡΓΚ

Λίχτενμπεργκ, Πιπέρι και σπασμένες γραμμές: Επιλογή από τα Sudelbücher, μετάφραση-επιμέλεια: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2005.

Στην Αγγλία ένας άντρας που είχε κατηγορηθεί για διγαμία, σώθηκε χάρη στο δικηγόρο του που απέδειξε ότι ο πελάτης του δεν είχε δύο αλλά τρεις γυναίκες.

 

Λίχτενμπεργκ, Πιπέρι και σπασμένες γραμμές: Επιλογή από τα Sudelbücher,μετάφραση-επιμέλεια: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2005,  σελ.90.

Δυο αφορισμοί του Α. Πόρτσια

Αντόνιο Πόρτσια, Επιλογή από τις Voces, μετάφραση-επιμέλεια: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί-3, δ’ έκδοση, Αθήνα 2007, ISBN: 978-960-269-123-6.

151

Οἱ ἀλήθειες μου διαρκοῦν μέσα μου λίγο· λιγότερο ἀπὸ τὶς ἀλήθειες τῶν ἄλλων.

Αντόνιο Πόρτσια, Επιλογή από τις Voces, μετάφραση-επιμέλεια: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί-3, δ’ έκδοση, Αθήνα 2007, σελ. 47.

***

178

Εἶσαι αὐτὸ ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ σένα, ὄχι αύτὸ ποὺ εἶσαι.

Αντόνιο Πόρτσια, Επιλογή από τις Voces, μετάφραση-επιμέλεια: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, σειρά: Στοχασμοί-3, δ’ έκδοση, Αθήνα 2007, σελ. 52.

Ιβάν Γκόλ, Είσαι το βλέμμα…

Ιβάν Γκόλ, Ποιήματα 1920-1950, μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2003.

 

ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ…

Εἶσαι τὸ βλέμμα ποὺ μὲ περιμένει ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων

ἡ ἀγράμπελη μὲ μάτια χωρὶς βλέφαρα

ποὺ μὲ παραμονεύει κάθε ἄνοιξη

Εἶσαι ἡ πέτρα ποὺ κείτεται

στὸ δρόμο μου ἀπ’ τοὺς πανάρχαιους χρόνους

στραμμένη πάντα, πάντα πρὸς τὸν ἐρχομό μου

ποὺ χάνεται στὸ δειλινό

Εἶσαι ἡ αἰὠνια κοιλάδα

που’ ναι ἁπλωμένη περιμένοντας –

πότ’ ἐπὶ  τέλους θὰ βουλιάξει τὸ βουνὸ μὲς στὰ λιμνάνθεμα!

Ιβάν Γκόλ, Ποιήματα 1920-1950, μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2003, σελ. 238.

Wols, Ποιήματα και αφορισμοί

Wols(1913-1951), Ποιήματα και αφορισμοί: Ακουαρέλλες, σχέδια, φωτογραφίες, μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, β’ έκδοση, Αθήνα 2002, ISBN 960-269-191-3.

51

Ἀνάμεσα σ’ ἐκεῖνον ποὺ παράγει

καὶ σ’ αὐτὸν ποὺ ἀποθησαυρίζει

ἡ διαμάχη δὲν τελειώνει ποτέ.

***

60

Εἶναι ὡραῖο

ποὺ σοῦ ἀρέσει νὰ λὲς ψέματα.

Μὰ ἐπειδὴ ὅλος ὁ κόσμος αὐτὸ κάνει

-ἰδίως οἱ καθὼς πρέπει ἄνθρωποι-

τὸ πράγμα ἀρχίζει κάπου νὰ στραβώνει

καὶ ἡ ἀλήθεια ἔρχεται πάλι στὸ φῶς.

Wols(1913-1951), Ποιήματα και αφορισμοί: Ακουαρέλλες, σχέδια, φωτογραφίες, μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, β’ έκδοση, Αθήνα 2002, σελ. 65,74

Ἕνας κόσμος χωρὶς στρατιῶτες ἔρχεται (Πιὲρ Μπεττενκούρ)

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

ΣΩΠΑΙΝΕΙ

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΠΙΑ. Ἔχουν περάσει τόσες μέρες, καὶ σωπαίνει. Ἀποκοιμήθηκε πάλι, ἀφήνοντάς με μόνον, χωρὶς καθοδήγηση, χωρὶς ἐνθάρρυνση. Νὰ τὸν περιμένω, νὰ κάθομαι ἐκεῖ καὶ νὰ τὸν περιμένω.

Θὰ βρέχει γιὰ μῆνες. Οἱ καρποὶ χορτασμένοι νερὸ θὰ πέσουν ἀπὸ τὰ κλαδιά∙ ἀπὸ μέσα τους θὰ ξεμυτίσουν μικρὲς  ἄσπρες κάμπιες, ποὺ δὲ θὰ γίνουν ποτὲ πεταλοῦδες σὰν κι αὐτὲς ποὺ βλέπουμε νὰ τρέχουν ἐπάνω στὸ δέρμα τῶν μικρῶν παιδιῶν.

Τὰ ξύλινα ἄλογα στὴν παραλία θ’ ἀρχίσουν νὰ γυρίζουν στὸν ἄνεμο∙ τὸ κορίτσι τοῦ μικροῦ καπηλειοῦ θὰ βγεῖ ν’ ἁπλώσει ἕνα πανί. Ἕνας κόσμος χωρὶς στρατιῶτες ἔρχεται.

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση:Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ.56.

Θέατρο σκιῶν

Λού – Κιάνγκ – Τσέου (Π. Μπεττενκούρ), Θέατρο σκιῶν, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

Φαντάζεσαι ἀρχικὰ ἕνα χῶρο περιορισμένο. Ὕστερα περιμένεις νὰ γεννηθοῦν μέσα σ’ αὐτὸν τὸ χῶρο πρόσωπα. Ὁ χῶρος εἶναι ἡ παγίδα ὅπου πιάστηκαν. Ἔχουν ἔρθει ἀπὸ ἕναν τόπο δίχως μνήμη καὶ φανερώνονται γιὰ νὰ σκλαβωθοῦν. Σημάδια ἀνάμεσα στὰ σημάδια, ποὺ δίνουν στὴν ψυχὴ τὰ ἐφόδια της γιὰ τὸ ταξίδι.

Λού – Κιάνγκ – Τσέου (Π. Μπεττενκούρ), Θέατρο σκιῶν, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ. 58.

NIHIL OBSTAT

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001.

Δὲν ἔχω ἀκόμα παραλύσει ὁλότελα∙ μὲ βοηθᾶνε δυὸ νοσοκόμες, καὶ μπορῶ νὰ στέκομαι ὄρθιος καὶ ν’ ἀνοίγω τὸ στόμα μου∙ μιὰ λέξη θὰ βγεῖ. Δὲ βγαίνει, δὲ βγῆκε σήμερα, ὅμως αὔριο ἴσως,αὔριο ἀσφαλῶς. Θὰ πῶ ὅλα ὅσα ἔχω νὰ πῶ, ὅλα ὅσα φύλαγα τόσον καιρὸ στὴν καρδιά μου. Θὰ πῶ…, ὄχι τίποτα δὲν θὰ πῶ∙ θὰ πεθάνω χωρὶς να’ χω πεῖ τίποτα. Ἀλλὰ πάνω στὸν τάφο μου θὰ γράψουν μὲ μικροσκοπικὰ κεφαλαῖα γράμματα:

NIHIL OBSTAT.

Πιὲρ Μπεττενκούρ, Τὰ πλοῖα βγῆκαν σεργιάνι, μετάφραση:Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2001, σελ.24.

Samuel Taylor Coleridge,The wanderings of Cain

There was no spring, no summer, no autumn: and the winter’s snow, that would have been lovely, fell not on these hot rocks and scorching sands.

Samuel Taylor Coleridge (1772-1834), The wanderings of Cain.

***

Ἐκεῖ οὔτε ἄνοιξη, οὔτε καλοκαίρι, οὔτε φθινόπωρο∙ ἀκόμα καὶ τὸ χειμωνιάτικο χιόνι, ποὺ θά’ ταν ὄμορφο, δὲν ἔπεφτε ποτὲ σ’ αὐτοὺς τοὺς πυρωμένους βράχους, σ’ αὐτὴ τὴ φλογισμένη ἄμμο.

Σ.Τ.Κόλεριτζ, Οἱ περιπλανήσεις τοῦ Κάϊν, μετάφραση: Ε.Χ. Γονατᾶς, ἔκδ. στιγμή, Ἀθήνα 2004, σελ.35.

Πηγή: Φούμαρα

Ένας αφορισμός του Λίχτενμπεργκ για τον πρώτο μήνα του χρόνου

G. C. Lichtenberg, Πιπέρι καὶ σπασμένες γραμμές-Ἐπιλογὴ ἀπὸ τὰ Sudelbücher,παρουσίαση-μετάφραση-σχόλια: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἔκδ. Στιγμή, Ἀθήνα 2005.

Ὁ Ἰανουάριος εἶναι ὁ μήνας ὅπου δίνουμε τὶς καλύτερες εὐχὲς στοὺς φίλους μας. Οἱ ἄλλοι εἶναι οἱ μῆνες ὅπου οἱ εὐχὲς αὐτὲς δὲν θὰ πραγματοποιηθοῦν.

G.C. Lichtenberg, Πιπέρι καὶ σπασμένες γραμμές (Ἐπιλογὴ ἀπὸ τὰ Sudelbücher), παρουσίαση-μετάφραση-σχόλια: Ἐ.Χ.Γονατᾶς, ἔκδ. Στιγμή, Ἀθήνα 2005, ἀφορισμὸς 219, σελ. 77.

Ε. Χ. Γονατάς, Τρεις Δεκάρες

Ε. Χ. Γονατάς, Τρεις Δεκάρες και άλλα αφηγήματα, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2006

ΤΟ ΨΙΧΑΛΟ

Τίναξε τὸ ψίχαλο μὲ ὁρμὴ ἐπάνω στὴν πεταμένη στὸ πάτωμα, μὲ ἀνοιγμένα τὰ φύλλα ἐφημερίδα,γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴ δύναμη τῆς ἀκοῆς του. Καὶ χάρηκε ποὺ διαπίστωσε ὅτι ἡ ἀκοὴ του δὲν εἶχε ἀμβλυνθεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον μὲ τὰ χρόνια ὀξύνθηκε, ἀφοῦ μπόρεσε νὰ ἀντιληφθεῖ ἀπὸ σεβαστὴ ἀπόσταση τὸν ἀπειροελάχιστο ἦχο ποὺ προκάλεσε ἡ πρόσκρουση τοῦ ψίχαλου στὴν τεντωμένη ἐπιφάνεια τοῦ χαρτιοῦ.

Ἐπανέλαβε τὸ πείραμα ἄλλες δυὸ φορὲς μὲ τὴν ἴδια ἐπιτυχία.

Τότε περιχαρὴς ξάπλωσε στὸ κρεββάτι του καὶ κοιμήθηκε τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου.

Ε.Χ.Γονατάς,Τρεις Δεκάρες και άλλα αφηγήματα, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2006, σελ. 34.

 

Ε.Χ.Γονατάς, Το βάραθρο

Ε.Χ.Γονατάς, Το βάραθρο, τρίτη έκδοση, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2006

ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ

Εἶμαι ξαπλωμένος μπρούμητα στὴ μικρὴ γέφυρα.

Κάτω ἀπ’ τὸ γυάλινο δάπεδο μιὰ τεράστια γαλάζια μολόχα φέγγει στὸ ἄσπρο χωράφι. Ἀρνιὰ σκύβουν στὶς ρίζες της καὶ γλείφουν τὸ χιόνι ποὺ τὶς σκεπάζει.

Ὁ ἀγροφύλακας μὲ σκοῦφο στὸ κεφάλι καὶ χοντροπάπουτσα περνάει μπροστά μου, μουρμουρίζοντας ἀδιάκοπα τὴν ἴδια φράση σὰν προσευχή:« Ἡ πυτιρίδα τῶν δέντρων εἶναι τὰ πουλιά».

Ἐ.Χ.Γονατᾶς, Το βάραθρο, τρίτη έκδοση, εκδόσεις Στιγμή Αθήνα 2006, σελ. 21.

update 21-8-2011: Το σύντομο αφήγημα   «Στη γέφυρα» συμπεριλαμβάνεται και στο βιβλίο  του Ε.Χ.Γονατά, Τρεις Δεκάρες και άλλα αφηγήματα, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2006,σελ.12.

Η πρώτη έκδοση του βιβλίου(1963)-Προέλευση φωτό: openlit.gr

Δείτε επίσης:

• Ε. Χ. Γονατάς, το Βάραθρο (1963)-ΠΟΙΕΙΝ
• Αναστασία Νάτσινα, Η χαµηλόφωνη διδασκαλία του Ε. Χ. Γονατά και το ερώτηµα του ελάσσονος(pdf)-openlit.gr
• Αφιέρωμα στον Ε.Χ.Γονατά(Διαβάζω-pdf)-openlit.gr
• Επισκέψεις στο σπίτι του  Ε.Χ. Γονατά (εκπομπή ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ)