Olivier Clement, Οι καιροί που καλούν την Εκκλησία, εκδόσεις Μαΐστρος, Αθήνα 2004, ISBN: 960-8252-29-6

Καταπληκτικό βιβλίο. Παραθέτουμε δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

1

 

Η εν Χριστώ ζωή είναι η είσοδος στην κίνηση της αιώνιας υιοθεσίας, στην ίδια την τριαδική ύπαρξη. Εισέρχεται κανείς στην Εκκλησία όπως και στην Τριάδα. Ο Θεός μας είναι σε τέτοιο βαθμό Έν, – «υπερενότης» λέει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης-, ώστε φέρει εντός του το μυστήριο του Άλλου, ώστε είναι πληρότητα και πηγή μιας τέλειας ενότητας μέσα σε μια ετερότητα όχι λιγότερο τέλεια. Ο Θεός είναι αιώνια αγάπη, Ένας άπειρος και Τριάδα άπειρη εν ταυτώ, και αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με τους αριθμούς μας, αυτό καταδεικνύει ετερότητες που δεν αντιτίθενται, αλλά τίθενται αμοιβαία μέσα στην ενότητα(μν. έργον, σελ.21)

2

 

Ο Θεός είναι το απόλυτο Υποκείμενο, η υπέρτατη προσωπική Ύπαρξη: Εκείνος ο ασύλληπτος, που δεν μπορεί να είναι αντικείμενο, ούτε καν αντικείμενο γνώσης· Εκείνος που είναι πέραν από κάθε όνομα και που, γι’ αυτό ακριβώς, όταν ο ίδιος αποκαλύπτεται, ονομάζεται με το καθετί. Καταλαβαίνουμε έτσι επίσης γιατί ο χριστιανισμός είναι, στην ουσία του, ριζικά αντιολοκληρωτικός. Επειδή γι’ αυτόν ο άνθρωπος κατ’ εικόνα Θεού δεν μπορεί να είναι πράγμα, αντικείμενο χειραγώγησης, και μάλιστα –το επαναλαμβάνω-αντικείμενο γνώσης. Δεν μπορεί να προσεγγισθεί παρά μόνο μέσα στον απεριόριστο σεβασμό. Αν λοιπόν το θέλει, αποκαλύπτεται μέσα στη δωρεά της αγάπης, και όσο περισσότερο αποκαλύπτεται, τόσο περισσότερο τον νιώθουμε πέραν, ανεξάντλητο «μη αντικειμενικοποιούμενο», να ξεφεύγει για να δοθεί πληρέστερα. Η ολοκληρωτική ιδεολογία θέλει να εξηγήσει τον άνθρωπο -ολοκληρωτικά- και να δώσει έτσι στους «επαΐοντες» πλήρη εξουσία πάνω στους άλλους. Για το χριστιανισμό αντίθετα, όσο πιο γνωστός είναι ο άλλος, τόσο πιο άγνωστος είναι, και τόσο περισσότερο οφείλω, για να τον υποδεχθώ, να παραιτηθώ από κάθε εξουσία πάνω του (ό.π.,σελ.24).

***

Δείτε και την παρουσίαση του βιβλίου  από το Φ. Δρακόπουλο στη Μυριόβιβλο


Share