Νοσφεράτος, Το μέλλον των παιδιών είναι η Μπότα
11/02/2013
ποιητικά, Νοσφεράτος, nosferatos ποιήματα, φασισμός, Μεταδημοκρατία, Νοσφεράτος, βία, μεταπολιτική 2 Σχόλια
Νοσφεράτος,Τι να’ναι αυτό που φλόγα βγάζει σαν κερί;
15/03/2012
ποιητικά, Νοσφεράτος, nosferatos ποίηση, ποιήματα, Νοσφεράτος, nosferatos Σχολιάστε
Πηγή: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ
Κι έτσι γλιστράνε στο κενό οι θεωρίες
Και ξεκολλάνε –σαν τα άστρα-οι σημασίες
Σε μια τροχιά ελλειπτική-στη σιωπή
(αφού κανείς μας πια δεν ξέρει τι να πει)
Μα …στάσου ! τι’ ναι κείνο το σημάδι;
Που λάμπει σαν πολύτιμο πετράδι;
Τι τάχα τρεμοφέγγει στα ουράνια
σαν να’ταν η ελπίδα η πιο σπάνια;
Τι να’ναι αυτό που φλόγα βγάζει σαν κερί…
Και μου θυμίζει κάποια εικόνα ιερή ;
Γαλάζιο φάντασμα σε μαύρο Ουρανό
Στις καμινάδες μας ,και μοιάζει με καπνό….;
Ή μήπως είναι η ίδια η ψυχή μας;
Και το απόσταγμα της μίζερης ζωής μας;
Σα μέσα στη σπηλιά –σταλαγματιά
Σαν του Θεούλη -στους ανθρώπους- η ματιά….
Νοσφεράτος, εγώ δηλαδή ενας άλλος
14/06/2011
ποιητικά, Νοσφεράτος, nosferatos πεζοποιήματα, ποίηση, ποιητικά, ταυτότητα, αυτοαναφορικότητα, διυποκειμενικότητα, επιθυμία, ετερότητα, εαυτότητα, νοσταλγία, nosferatos 2 Σχόλια
δεν είμαι παρά ένα σημαδάκι,
μια αιχμηρή ακρούλα σ’ αυτό το τεράστιο πλάσμα του εαυτού
κολυμπώ μες την αλλότητα μου,
βουλιάζω μέσα στις δίνες του μυαλού μου: όταν ονειρεύομαι, αναδύονται θρυμματισμένες μνήμες, αισθάνομαι ξανά τις μυρωδιές, τις γεύσεις πού ένιωθα μικρός: να είσαι παιδί επτά χρόνων, κοκαλιάρικο και να κοιτάς αστέρια ένα βράδυ, μέσα στα χόρτα τόσο ψηλά, τόσο μεγάλα-ακούρευτα χόρτα
Κι εγώ ριγούσα από ευχαρίστηση χωμένος μεσ’ τη θαλπωρή του χόρτου και τη μυρωδιά του χώματος, μυρίζοντας εκείνη τη θεσπέσια νυχτιά, τα αστέρια-μικρές τρυπίτσες στον ουράνιο θόλο πού αφήνουνε να φανεί λίγη από τη λάμψη του αληθινού θεού- μήπως τότε ή πιο παλιά ήξερα ή μάλλον ένιωθα πραγματικά την αλήθεια; Λίμναζα ευτυχισμένος μεσ’ τις ανομάτιστες ακόμα επιθυμίες σαν αδαής νάρκισσος πού δεν είδε ακόμα το πρόσωπο του στα νερά της λίμνης .Και όλη η μετέπειτα επιθυμία, δεν ήταν παρά το πένθος για εκείνη τη στιγμή, πού δεν ξέρω αν έζησα ή ονειρεύτηκα ή μήπως τώρα αναπλάθω σαν μαγικό πεδίο αναφοράς: ου-τόπο πού να συντηρεί τον μύθο μιας χαμένης ευτυχίας, νοσταλγίας: αρνήθηκα την ενηλικίωση μου εξαρχής- αρνούμαι, είπα, να παραιτηθώ από αυτό το –υποτιθέμενο- βίωμα ευτυχίας πού ακόμα και τώρα φαίνεται τόσο ζωντανό σαν να έγινε χθες και πλέει μέσα στο μυαλό μου σαν ένα ευτυχισμένο καρυδότσουφλο-ακυβέρνητο, μάταιο, αυθόρμητο και ειλικρινές, ορθάνοιχτο,….Γιατί αργότερα περιπλέχθηκα σε μαιάνδρους και στριφνά περάσματα, ενώ οι επιθυμίες μου ήταν τόσο φωτεινά απλές;
Νοσφεράτος,Κι αυτό που μέσα μας Κτυπά και είναι σα Ρολόι
23/04/2011
ποιητικά, Νοσφεράτος, nosferatos ποιήματα, nosferatos 2 Σχόλια
Κι όλο σκαλώνει σε Λυγμό και είναι Μοιρολόι
σα μια φωτιά που σιγανά το κούτσουρο ρουφάει
που όλο τρώει την ουρά, εσωστρεφές σα στρείδι
Κι ο εσωτερικός ρυθμός που η ζωή μας δίνει
κι οι μνήμες που μας δέσανε γερά μ’ Αυτό το Μέρος
Και οι Ζωές οι εφτάψυχες που φεύγουν Μία- Μία
Κι ο ιστός ο πιο βαθύς, αράχνης , που ‘ναι η Τύψη
Και είναι σαν Αρπαχτικό , την ομορφιά π’ αρπάζει
κι ο εαυτός μας που κυλά στ’ ορμητικό ποτάμι
κι εμείς που αναπνέουμε στη Λίμνη με καλάμι …
Οι χτύποι λιγοστεύουνε κι έρχεται το σκοτάδι
κι όλο περιμένουμε-μάταια- το σημάδι…
Νοσφεράτος
Ευχαριστούμε θερμά το φίλο nosferato που επέτρεψε την αναδημοσίευση του πονήματος του στις «Αναγνώσεις»
Πηγή:
http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/11-2008-httppontosandaristera.html
& σχόλιο 63 στο πόστ του ιστολογίου «Πόντος και Αριστερά»:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/
Πρόσφατα σχόλια