«Ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ ἄτομο, ἀλλὰ ἀπ’ ὅλους μαζὶ κατὰ συνέχεια διαδοχῆς. Ἄλλοι ἔρχονται καὶ βρίσκουν τὴ μνήμη μας κι ἀπ’ ἄλλους πρὶν τὴ βρήκαμε ἔμεῖς. Τὸ ἄτομο εἶναι ἔνα δοχεῖο, ποὺ δοκιμάζεται στὴν πλατύτερη ὕπαρξη ποὺ μᾶς περιέχει καὶ διαρκεῖ» (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, «Μητέρα Θεσσαλονίκη», ἐκδόσεις Κέδρος, 7η ἔκδοση, Ἀθήνα 2008) ——————————— «Τὸ καίριο στὴ ζωὴ αὐτὴ κεῖται πέραν τοῦ ἀτόμου. Μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι, ἄν δὲν ὁλοκληρωθεῖ κανεὶς σὰν ἄτομο –κι ὅλα συνωμοτοῦν στὴν ἐποχή μας γι’ αὐτὸ- ἀδυνατεῖ νὰ τὸ ὑπερβεῖ» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Τὰ δημόσια καὶ τὰ ἰδιωτικά», ἐκδόσεις Ἴκαρος, Ἀθήνα 1990 και Ὀδυσσέας Ἐλύτης,«Ἐν λευκῷ», ἐκδόσεις Ἴκαρος, 5η ἔκδοση, Ἀθήνα 1999)
Σχολιάστε