π. Φιλόθεος Φάρος, Η αλλοίωση του χριστιανικού ήθους, εκδ. Αρμός, 4η έκδοση, Αθήνα 2000, ISBN: 960-527-157-5.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου (σελ. 12-13):
Ο συγκρητισμός είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των παρακμιακών κοινωνιών, για τις οποίες, σε τελική ανάλυση το μόνο πράγμα που μετράει είναι η άνεση και η καλοπέραση. Οι πεποιθήσεις και η αναγνώριση της αλήθειας προκαλούν πολύ συχνά δυσφορία και μπορούν να διαταράξουν την άνετη ζωή. Όμως τίποτε τελικά δεν προκαλεί περισσότερη δυσφορία και ταλαιπωρία στον άνθρωπο όσο η αποκλειστική επιδίωξη άνετης και τρυφηλής ζωής.
Ο συνειδητός ορθόδοξος δεν είναι κάποιος που έχει μια διαφορετική ιδεολογία και αισθητική απο έναν παπικό ή ένα προτεστάντη, αλλά είναι κάποιος που γνωρίζει και υιοθετεί ένα τρόπο ζωής που αναδεικνύεται στην πράξη λειτουργικώτερος από εκείνον που προτείνουν ο παπισμός και ο προτεσταντισμός και οι άλλες μη χριστιανικές θρησκευτικές παραδόσεις.
Φυσικά αυτό δεν το υποπτευόμεθα όλοι εμείς που ανεξάρτητα από τις «ορθόδοξες» ομολογιακές μας διακηρύξεις ζούμε τον δυτικό πολιτισμό, που δεν είναι τίποτε άλλο από την πολιτιστική έκφραση της δυτικής χριστιανικής παραδόσεως. Δεν υποπτευόμεθα τη σχιζοφρένεια μεταξύ του ήθους του δυτικού τρόπου ζωής μας και του δραματικά διαφορετικού ήθους της λειτουργίας στην οποία υποτίθεται ότι συμμετέχουμε.
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ: Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ» 
Απρ. 03, 2011 @ 15:08:47
Απαράδεκτο το σημείο του προλόγου: «Ο συνειδητός ορθόδοξος δεν είναι κάποιος που έχει μια διαφορετική ιδεολογία και αισθητική απο έναν παπικό ή ένα προτεστάντη, αλλά είναι κάποιος που γνωρίζει και υιοθετεί ένα τρόπο ζωής που αναδεικνύεται στην πράξη λειτουργικώτερος από εκείνον που προτείνουν ο παπισμός και ο προτεσταντισμός και οι άλλες μη χριστιανικές θρησκευτικές παραδόσεις.»
Απρ. 03, 2011 @ 21:11:37
Δεν αντιλαμβάνομαι τι εννοείτε ως «απαράδεκτο». Μπορείτε να το διευκρινίσετε; Σε κάθε περίπτωση σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Από κει και πέρα φαντάζομαι θα συμφωνείτε ότι η έκπτωση σε «ιδεολογία» δεν μπορεί να έχει σχέση με την αυθεντική ορθοδοξία. Νομίζω ότι το κλειδί εδώ είναι ο «τρόπος ζωής». Άλλη η νοοτροπία της Ανατολής και άλλη της Δύσης. Είναι όμως μεγάλη αλήθεια ότι έχουμε υιοθετήσει τον «δυτικό τρόπο ζωής».Φαντάζομαι ότι έχετε διαβάσει το βιβλίο. Ανατρέξτε, άν θέλετε, στη σελ. 12, όπου αναφέρονται τα εξής: «Πολύ συχνά οι διαφορές μεταξύ διαφόρων θρησκευτικών παραδόσεων έχουν αυτόν τον κρίσιμο για την ανθρώπινη ζωή χαρακτήρα, αλλά ο άνθρωπος του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού δεν θέλει να τις παραδεχθή και να τις αντιμετωπίση».